بدي اين انتظار اينه كه نميدوني تا كي طول ميكشه،اگه زمانش مشخص بود مي شد برنامه ويزي كرد ولي اينطوري هيچ كاري رو شروع نميكنم از ترس ناقص ماندن كار ،روزها ميگزرند تكرار پشت تكرار براي من كه هميشه شاغل بودم موندن تو خونه مرگ تدريجيه بعضي وقتا ميگم برم سركار بعدش ك فكر مي كنم كه قرارداد يكساله رو بايد متعهد بشم و شايد يك هفته اش رو برم سركار شايد ويزا نياد تا همون يكسالش باز دلم ميگيره،

اين انتظار رو تمام كن و زودتر ويزامون رو گرنت كن

+ نوشته شده توسط Bahareh در سه شنبه بیست و سوم دی ۱۳۹۳ و ساعت 14:13 | آرشیو نظرات