خوب کرونا و اتفاقاتی که در پسا آمدن کرونا بود یکبار دیگه به من که تو یک کشور جهان سومی به دنیا و بزرگ شده بودم ثابت کرد که هرچقدر تو کشور بهتری زندگی کنی امکاناتی که داری بهتره. تو استرالیا از همون روزهای اول دولت شروع کرد به محدود کردن مسافرهای ورودی اول چینیها رو ممنوع الورد کرد بعد کره جنوبی ایران و ایتالیاییها رو و در حرکت نهایی کل مرزهاش رو بست و فقط استرالیاییها(سیتیزنها و پرمننت رزیدنتهایی) که برای سفر قبل از کرونا بیرون استرالیا رفته بودن اجازه ورود داشتن به استرالیا. بعد گفت هرکس وارد استرالیا شده باید 14 روز قرنطینه خانگی بشه جالبش اینه که من تو اخبار دیدم پلیس بدون اطلاع قبلی به منزل اونایی که از سفر اومده بودن و حکم قرنطینه خانگی دارن بصورت رندم سر میزنه و چک میکنه در خانه هستن یا زدن بیرون تو یک روز 7 تا از خانواده هایی که حکم قرنطینه خانگی داشتن بیرون بودن که اونجا دولت اقداماتش رو سختتر کرد و هتلهای 5 ستاره ای در سطح شهرها مشخص شد که کسایی که بیمار نیستن و فقط حکم قرنطینه دارن با هزینه دولت 14 روز تو هتل بمانند تا دولت مطمین باشه کسی قرنطینه اش رو ترک نمیکنه و باعث گسترش ویروس نمیشه. حالا بماند که چقدر غر میزدن که این چه وضعیه و ما تو زندانهای 5 ستاره ایم ولی باز زندانه....

در همین حین مدارس بصورت انلاین شد و گفتن مدرسه باز است برا کسایی که نمیتونن بچه ها رو تنها بزارن چون تو استرالیا بچه زیر 12 سال نباید تنها بمونه تو خانه و پیگرد قانونی داره ...یکسری مشاغل هم به عنوان مشاغل ضروری به کار ادامه دادن ولی اونهایی که میتونستند از خانه کار کنند شروع به کار از خانه کردند و خیلی ها هم بیکار شدن مشاغلی مثل رستورانها کافی شاپ ها مغازه ها ارایشگرها و کلا خدماتیها. دولت کمک هزینه سنترلینک رو براشون راه انداخت نمیگم مشکلاتی نبود مشکل هم بود مثلا تو دو روز اول بیکار شدن مردم صف های طولانی جلوی سنترلینکها برقرار شد چون وبسایت سنترلینک بخاطر درخواستهای زیاد دیگه بالا نیومد یا مردم طبق روال قبلی نیاز به حضور فیزیکی داشتند برای نشون دادن مدرک عکس دار البته این مشکل بعد از دو روز حل شد و دولت راهکار داد که هرکس نیاز به ثبت اپلیکیشن و گرفتن کمک هزینه سنترلینک داره بصورت تلفنی کارش رو راه میندازیم  و تو وبسایت هم راهکارهایی دادن.

خلاصه با همه سختی ها و مشکلات و هراسی که مردن برای دستمال توالت داشتن تو استرالیا ولی بعد از 1 هفته دقیقا همه چیز عادی بود دستمال توالت بود ولی جیره بنده شده صابون مایع جیره بندی یعنی هرنفر 1 یا بعضی اقلام 2 تا میونست بخره

نکته مهم اینه که دستمال توالت و صابون مایع برای 1 هفته نایاب شد ولی بعدش با همون قیمت (حتی صابون ها اف خورده) تو بازار پیدا میشد هیچکس 1$ اضافه نکرد به اقلامش

هنوز نخست وزیرمون و اعضا کابینه تو تلویزیون میان ماسک نمیزنن و تظاهر نمیکنن ولی راهکار میدن

الان که دارم این متن رو مینویسم تعداد کشته ها 71 نفر است تو سطح استرالیا که بیشترشون بالای 70 سال سن دارن.

واقعا دیدم دولت قرنطینه رو اجبار کرد و راهکار داد برای حل مشکل.

اینم از داستان کرونا در یک کشور جهان اول

راستش الان با تجربه زندگی بیشتر از 5 سال و تو 4 تا شهر مختلف تو استرالیا (یک کشور جهان اول) به جرات میتونم بگم انسانها همه مثل هم هستند و تو بحرانها به پایینترین سطح انسان بودن برمیگردن ولی این دولتها هستند که چطور کنترل میکنن انسانها رو مثلا همین داستان قرنطینه خانگی تو استرالیا اجبار شد هرکس از مسافرت اومده 14 روز در خانه بماند و اگه بیرون دیده بشه جریمه میشه ولی به مردم اعتماد نکرد و بصورت رندم به خونه هاشون سر میزد ببینه که رعایت کردن یا نه بعد که دید کسایی هستند که سرپیچی میکنن حلقه رو تنگتر کرد و با هزینه دولت تو هتل نگهشون داشت اینطوری دیگه مطمین بود کسی که از خارج از استرالیا اومده باعث شیوع بیماری نمیشه و... میخوام بگم هرجای دنیا اگه قانون درست و حسابی وجود داشته باشه مردم نمیتونن فرای اون قانون برن