چند وفته بخاطر امتحان پیانو الینا و کلاسهایی ک معلمش در طول هفته میزاره من مجبور میشم وسط هفته برم کانبرا و از اونجاییکه آقای همسر هم امتحان داره تا پنج شنبه من و الینا باهم میریم و میایم ک بعضی از کلاسها ساعت 5 تا 6:30 هستن و چون اینور کره زمین زمستونه الان پس ساعت 6:30 هوا تقریبا تاریک تاریکه و من و الینا مسیر یک ساعت و نیم کانبرا تا خونه رو خودمون میایم . تو این مسیر حدود 40 دقیقه در اتوبان هستیم ولی باقیش در جاده معمولی دوطرقه ک از حدود 6 تا روستا و میگدره تا به هاردن برسیم راستش در طول این مسیر تنها موردی ک برای من مهمه کانگروها هستن . چون کانگروها خیوانات خیلی خری تشریف دارن میپرن وسط جاده تو تاریکی و بعد مثل خنگها می ایستن نگاه میکنن تا ماشین بشون بزنه و یکی از معظلات دولت تصادف کانگروها با ماشینهاست ک البته شنیدیم یک دستگاهی هست ک ی طول موج میفرسته تا کانگرو نپره وسط جاده جلوت ک فردا قراره آقای همسر بخره بعد از امتحانش ولی در مورد مساله امنیت و اینکه یک خانم تنها هستم و این مسیر رو میرم و میام اصلا ترسی ندارم وقتی با ایران مقایسه میکنم ک هروقت میخواستم تنهایی از ممکو برم اهواز کلی استرس داشتم تا از جاده فرعی ک بین روستا رد میشد برم و اگه ب تاریکی یا گرگ و میش هوا میخوردم 1 ساعت و خورده راهمو دور میکردم تا کامل از اتوبان برم ک مشکلی پیش نیاد. واقعا به عنوان یک خانم امنیت رو تو شهرها و جاده های بین شهری استرالیا تا حالا احساس کرده ام