زندگی در استرالیا - قاره اقیانوسیه

بیمه درمانی به دو شکل خصوصی و دولتی است که بیمه دولتی یا همون سنترلینک برای بعضی ویزاها تعریف میشه دارندگان ویزای پرمننت یا کسانی که تو برجینگ ویزای پرمننت میرن میتونم از خدمات سنترلینک استفاده کنن که این خدمات شامل :

1-پرداخت حدود 50% از ویزیتهای پزشک عمومی یا متخصص میشه که میتونید هم خودتون کلیمش کنید و یا منشی دکتر براتون کلیم کنه .

2-  پذیرش در تمام کلینیک های تحت پوشش مدیکیر بصورت کاملا رایگان(حتی آزمایشها و سونو درصورت تایید جی پی) bulk biller جی پی ها.

3- خدمات After hours bulk biller که دکتر جی پی میاد خونتون و در هرساعت شبانه روز ،روزهای تعطیل یا غروب به بعد ک کلینکیها و دکترها نیستن

4- کاور تمامی هزینه های دکترهای متخصص در بیمارستان دولتی و هزینه بیمارستان باتوجه به داشتن referal paper از جی پی(در این صورت حدود 5 ماه در نوبت بیمارستان دولتی میمونید ) و همچینی کاور هزینه عمل در بیمارستان دولتی

5- کاور هزینه های زایمان در بیمارستان دولتی

6- کاور هزینه های دندانپزشکی بچه ها و خودتون در مراکز دولتی یا تا سقف 1000$ برا متخصص در سال(فکر کنم) درصورت نداشتن حقوق بالای 60000$ درسال

بیمه خصوصی: هر فرد بالای 18 سال در استرالیا باید بعد از یکسال از اومدنش حتی با داشتن ویزای پرمننت و نداشتن جاب تحت نظر بیمه خصوصی بره کسانی که جاب میگیرن از همون ماه اجبارن باید تحت نظر برن درغیراینصورت در پایان سال مالی و موقع تکس ریترن هزینه زیادی به عنوان جریمه باید پرداحت کنید

میشه بیمه خصوصی رو حداقلش رو گرفت که اونوقت فقط برای تکس ریترن میره و کار زیادی براتون نمیکنه

ما ی بیمه خصوصی با کاور متوسط( 60% هزینه های دندانپزشکی همه مون. 5 تا آمبولانس داشتن در هرسال. کاور هزینه بیمارستان(سقفش یادم نیست ولی خوب بود) 50% ویزیت فیزیوتراپ و سونو و... باماهی 208% برا دو نفر(الینا مجانیه) داریم

بیمه اولیه برا قضیه تکس ریترن که کف بیمه مون بود ماهی 120$ بود

اصلا نمیشه اینجا رو با ایران مقایسه کرد چون خدماتش فرق میکنه. ما بیمه نفت بودیم تو ایران خدماتمون خوب بود در مقایسه با بقیه بیمه ها تقریبا 100% مجانی و بیمارستان و دستگاههای عالی ولی متاسفانه داروهای چینی  که همون دارو یا نحوه برخورد با بیمار همه چیز رو زیرسوال میبرد

قضیه سیتم بازنشستگیییییییییی:

دست رو دلم نزار که خونه

سیستم بازنشستگی اینجا برا خود اوزی ها هم جواب نمیده کامل چه برسه که منه مهاجر که بجای 17 سالگی دارم از 34 سالگی بیمه پرداخت میکنم. البته اینجا قانون انتقال بیمه رو دارن ولی مشکل از اونجاست که کشورمون چون جزیره ای بیش نیست بیمه ات رو انتقال نمیده پس کلا بیخیال بازنشستگی و حقوقش بشید که در طول کارکردتون باید پس انداز به اندازه پیری بزارید. اینجا طرف تا 65 سالگی کار میکنه بعد بازنشسته میشه که تو حقوق بالا باشه که بتونه هزینه هاش رو ساپورت کنه مگرنه اگه بخوای با 30 سال کار بازنشسته شی چیزی گیرت نمیاد

قانون میگه 9.5 % حقوقت میره واسه سوپر انویشن در هر ماه(superannuation) حالا هرچی حقوق بالاتره پولش هم بیشتر. وقتی چندسال تو استرالیا کار کردی و رفتی یک کشور دیگه میتونی سوپرانویشنت رو انتقال بدی به اون کشور ولی ایران نه چون اصلا کشور گل و بلبلمون این قانون انتقال بیمه رو ساپورت نمیکنه پس اگه 10 و 15 سال بیمه دارید تو ایران بیخیالش میشید و میاید چون نه قابل انتقاله و نه قابل اضافه شدن توسط کشورهای دیگه.

جریان شهر صنعتی بودن پرث:

ببینید بهتره بگیم وسترن استرالیا معدن داره نه پرث چون معادنش معمولا در شمال غربی هستن و نزدیک پرث معدن نمیبینی بیشتر کسانی که در معدن هستن یا به اون شهرا میرن یا فایفو کار میکنن. نفت و گازش هم حارج از شهره مثل اهواز نیست ک دکل نفت تو کوچه پشتیت باشه  و یک شهر با بافتی کاملا شهری البته تعداد آسمان خراشهاش به نسبت سیدنی و ملبورن و بریزبین و تهران واقعا واقعا کمه و نمیشه مقایسه کرد ولی چون زمین زیاد داره مردمش بیشتر مثل مردم آمریکا دوست دارن تو خونه های ویلایی بزرگ با 5 و 6 تا اتاق و استخر و حداقل دوتا پارکینگ و کلی فضای سبز اطراف خونه زندگی کنن تا تو آپارتمان.

این شکل فرهنگشونه که بیشتر خونه هاش , study room ,music room, TV room, bar , pool دارن و یک فضای بزرگ برا باربیکیو و معمولا میز و صندلی 8 یا 12 نفره در حیاط کنار استخر و فضای سبز دارن. فرهنگشون بیشتر لذت بردن از زندگیه تا درگیر روزمرگی شدن.

یک شهر کاملا آرام با ترافیک کم و مردم مهربون و فضای سبز و پارکهای بزرگ

تو پستهای اولیه ام نوشته بودم مساحت پرث حدود 8 برابر تهرانه با جمعیت زیر2 میلیون نفر. این یعنی مردمش دوست دارن تو خونه های بزرگ زندگی کنن و خونه 2 خوابه کم گیر میاری. من خودم هنوز بعد از 2 سال کل سابربهای پرث رو نرفتم ی جاهایی داره که وقتی طرف اسم میاره میپرسم مگه تو پرثه