امروز تو فیس بوک یک پست از یکی از کسانی که دورادور میشناسمش دیدم ، اون بنده خدا خیلی دلتنگ خانوادش است و همیشه از استرالیا و سیدنی چیزی نداره بگه درعوض دلش برای ایران و شلوغی و بازار قبل از عید و همه چیز تنگ میشه...من حق می دم کاملا بهش چون وقتی آدم قبل از مهاجرت خودش رو نشناسه کامل نمیتونه تضمین به خودش بده که بعد از مهاجرت چطور میشه و چقدر میتونه راحت زندگی کنه یا اینکه باید شرایط جدید رو تحمل کنه...به نظر من هر انسانی آزاده که زندگی خودش رو خودش برنامه ریزی کنه....خانمها یا آقایونی که همسرانتون خیلی دوست دارن مهاجرت کنن ولی شما علاقه ای ندارین یا دلیلی ندارین برا مهاجرتتون و از ایران و زندگی در اون کشور راضی هستین بهتون پیشنهاد میکنم خوب قبل از مهاجرت فکر کنید...ببینید میتونید سختیهاش رو تحمل کنید؟ با خودتون صادق باشین و اگه شک دارین به خودتون زمان بدین و باهمسرتون مطرح کنید مشکلاتتون رو ...من اینا رو میگم نه برای اینکه بگم نیاین برای اینکه بگم زندگی در استرالیا همونقدر که قشنگه، سخت هم هست اینو بدونین که برای موفقیت همه جا دنیا باید تلاش کرد و اون چیزهایی که بعد از پایان تحصیلات تا الان در ایران کاشتید رو در یک کشور دیگه باید از اول بکارید... خودتون رو قبل از مهاجرت بشناسین...تو کشور جدید کوچکترین موضوع شما رو به خاطراتتون در ایران و کنار عزیزانتان میبره پس اگه تو این راه قوی نباشید خودتون زودتر از همه ترک می خورید...

دوستای من مهاجرت سخته ولی اگه عاشق باشین(کنایه از هدفمند بودن) سختیش هم قشنگه چون تلاشت جواب میده و بعد از ریشه زدن همه چیز کم کم حل میشه