داره کم کم 11 ماه تمام میشه که تو پرث زندگی میکنیم و وارد ماه12 میشیم. خیلی جالبه همه میگن وقتی روزهای زیادی بمونی عادت میکنی و حتی دیگه روزها رو هم نمیشماری که چندوقته از کشور خودت رفتی ...شاید اینطوری بشه ولی نمیدونم شاید هم برای من این اتفاق نیفته چون اصولا آدمی هستم که به مستندسازی خیلی اعتقاد دارم و سعی میکنم همیشه همه موارد زندگی رو مستندسای کنم پس احتمالا همیشه خواهم دانست چند وقته اومدم پرث... بعد 11 ماه میتونم بگم این شهر رو واقعا دوست دارم نمیدونم شاید اون بهشت برینی که همه آدمها تو رویاهاشون دارن برای من پرث اوئن بهشت برین نبود و شاید هم به دلیل اینکه قبل از اومدنمون به پرث خیلی تحقیق کرده بودم و فرهنگ مردمش و شهر رو دورادور خوب میشناختم از موردی شوک زده نشدم که تو ذوقم بخوره .به همه کسانی که میخوان مهاجرت کنن پیشنهاد میکنم شهر مقصد رو خوب بشناسین حتی سعی کنین اسم خیابونهاش رو بدونین از تو گوگل مپ همیشه نگاهش کنن و بدونین چه شکلیه، مردمش رو از قبل بشناسین و بدونین چطور زندگی می کنن ،فرهنگشون چیه و علاقمندیهاشون چیه و کلا بشناسین اون شهر و اون کشور رو تاحدی که تو رویاتون عملا واقعیتهای اونجا رو ببینین و وقتی اومدین انگار قبلا اینجا زندگی کرده بودین...اینطوریه که شوک زده نمیشین از هیچ چیز شهر بعد از مهاجرتتون...